در اتاقی که سکوت همه جایش را فرا گرفته و تنها نور آن از لا به لای درب شکسته به چشم میرسد...

آرام نشسته ام و به خود فکر میکنم و جز غم و دلتنگی چیزی را احساس نمی کنم!

به کسی فکر میکنم که با یادآوریش تنها وتنها دردها و گریه هایم به خاطرم می آورد.

گویی با فکر کردن به او تنها جمله ای که به خاطرم می آید

"دوســــتت دارم"

است.

خدایـــــــــــا

کاش میشد این جمله برای من نیز یاد آور عشق و روزهای عاشقانه و خاطره های عاشقانه باشد...